Bojkot popisa od strane Albanaca u Bujanovcu, Medveđi i Preševu čini rezultate popisa nepotpunim i iskrivljuje sliku demografskih kretanja. Da je oko 60 hiljada Albanaca popisano imali bi smo manji pad ukubnog broja stanovnika u Srbiji, uz
rast udela Albanaca u ukupnom broju stanovnika sa 0,82% u 2002 na oko 1% u 2011 godini. Ovako imamo smanjenje broja izjašnjenih Albanaca sa 61.647 na 5.809 uz pad udela na 0,081%.
Stoga se ovde bavimo kretanjima broja Albanaca van ove tri opštine gde je popisano 527 Albanaca u Medveđi (2.816 u 2002), 416 u Preševu (31.098) i 244 u Bujanovcu (23.681 u 2002). Dakle, šta se dogodilo sa Albancima van ove tri opštine?
Kada se isključe ove tri opštine broj Albanaca povećan je sa 4.052 na 4.622. U Vojvodini je broj Albanaca povećan za 556, sa 1.695 na 2.251, u Beogradu je smanjen za 240, sa 1.492 na 1.252, a u ostatku Centralne Srbije povećan je sa 865 na 1.119.
Posmatrano po oblastima Beograd je u 2011. imao najviše Albanaca praćen Pčinjskom i Jablaničkom oblašću. Više od 150 Albanaca imale su sve oblasti Vojvodine i dve oblasti u Centralnoj Srbiji: Raška i Borska. U ostalim je broj Albanaca bio manji od 100, a najmanji je bio u Kolubarskoj, 12 gde je između dva popisa udvostručen. U Topličkoj oblasti nije bilo Albanaca na popisu 2002. da bi ih 2011. bilo 18.
Broj Albanaca je povećan u 18 oblasti Srbije (gde su Niš i Novi Sad izdvojeni od pripadajućih oblasti) za 863 lica, a smanjen je u 7 oblasti za 293 lica. Najveći apsolutni porast broja imala je Severno-bačka oblast za 171 lice (sa 315 na 486), a najveći relativni Rasinska 6,5 puta (sa 8 na 52).
Ne računajući Beograd najveći broj Albanaca u vreme popisa živeo je u Subotici (383) i Novom Sadu (356). Slede Beogradske opštine Novi Beograd i Palilula sa po 223 Albanaca, a još četiri opštine u Beogradu imaju više od 100 Albanaca. Veći broj imaju još Novi Pazar (202), Sombor (118), Bor (113) i Zrenjanin (110). Od 21 do 100 imala je 34 opština, od 5 do 20 Albanaca bilo je u 53 opštine, od jednog do četiri 39 opština, dok u 18 opština nije bilo ni jednog Albanca.
U odnosu na popis 2002 broj Albanaca je smanjen u Nišu sa 99 na 97, a povećan u Novom Sadu sa 299 na 356. U ostalim opštinama u Srbiji, računajući beogradske, broj Albanaca povećan je u 83, ostao isti u 23, a smanjen je u 49 (bez tri sa
bojkotom).
Prema popisu iz 2002 u 23 opštine nije živeo ni jedan Albanac, a u 2011 je registrovano od jednog do 13 u Ivanjici. Između dva popisa broj Albanaca povećan je više od 5 puta u pet opština (Raška, Mali Iđoš, Kruševac, Bački Petrovac i Novi Bečej), u 11 opština povećan je od 3 do 5 puta (Tutin, Bajina Bašta, Jagodina, Batočina, Titel, Užice, Kanjiža, Gornji Milanovac, Surdulica, Petrovac i Bogatić), od 50% do tri puta povećan je u 24 opština, u 20 opština povećan je do 50%, u 11 opština je ostao isti (i u 12 nije promenjen jer nema Albanaca), smanjen je u 43, a u 6 nema Albanaca, a bilo ih je 2002. godine.
Albanci primenjuju proverenu metodu borbe-bojkotovanjem popisa kriju svoj stvarni broj,tako da mogu, zavisno od potreba, da se predstavljaju brojnijim nego što stvarno jesu.