Transferi opštinama i gradovima

Podaci o dinamici BDP-a po delovima teritorije Srbije su zabrinjavajući i uznemirujući. U proseku BDP Srbije danas je na nivou od pre 40 godina. Međutim, Novi Sad i Beograd su prevazišli nivo razvijenosti iz 1989. godine, u odnosu na 1971. godinu stoje bolje za oko 100% i 85%, dok područja Vojvodine i Centralne Srbije, bez ove dve urbane celine, nalaze se na nivou razvijenosti iz 1964. ili 1965. godine, sa dohotkom realno manjim za preko 50% u odnosu na 1989. godinu.

Transferi gradovina i opštinama, po sadašnjem zakonu o budžetu iznose 31,8 milijardi dinara. Međutim, 23 grada i opštine u kojima je 2009. godine živelo 3.304 hiljada stanovnika, što je 45,1% ukupnog broja, dobilo je ove godine transfer u vrednosti od 12.348 miliona dinara, što je 38,8% ukupnih transfera. Beograd i Novi Sad imaju najveći udeo u ovim podacima.

Ukoliko transferi služe za ublažavanje razlika u stepenu razvijenosti i radi pomoći ugroženim područjima onda je besmisleno da razvijene opštine takođe dobijaju transfere.

 Stoga se može obračunati kako bi bilo pravednije i efikasnije rešenje u raspodeli sredstava za gradove i opštine. Recimo, isključe se gradovi i opštine do 90% republičkog proseka razvijenosti.

Transferi bi trebalo da predstavljaju obrnuto proporcionalan odnos nivou razvijenosti: 20% ispod proseka znači i 25% većih transfera u odnosu na broj stanovnika, 50% niža razvijenost dvostruko veći transferi, i tako dalje. Ovakvom raspodelom ispoštovao bi se princip solidarnosti i najsiromašnijima bi se transferisalo i najviše novca.

Pošto bi najsiromašnije opštine dobile zaista relativno velike vrednosti transfera da bi se oni potrošili u razvojne, a ne tekuće, svrhe republičke vlasti bi trebalo da strogo kontrolišu namene na koje se novac koristi. Baš kao što MMF i druge međunarodne institucije kontrolišu republičku vlast.