Primarni sektor predstavljaju poljoprivreda, šumarstvo, ribarstvo i rudarstvo, a sekundarni čine prerađivačka industrija, snabdevanje električnom energijom, gasom i parom, snabdevanje vodom i upravljanje otpadnim vodama i građevinarstvo. Tercijalni sektor predstavljaju svi vidovi usluga.
Ud seprembra 2008. godine do maja ove godine broj zaposlenih lica u Srbiji smanjen je za 261.540. Najveće smanjivanje broja zaposlenih imali su preduzetnički sektor, za 166.556 lica, i primarni i sekundarni sektor, za 91.184 lica.
U uslužnom sektoru smanjenje broja zaposlenih iznosilo je 3.800 lica, mada je to bilo posledica smanjivanja broja zaposlenih u trgovini (za 15.115), saobraćaju i skladištenju (za 7.010) i uslugama smeštaja i ishrane (za 3.734), dok je u ostalim delatnostima došlo do povećanja broja i to u informisanju i komunikacijama (za 1.623), informisanju i komunikacijama (1.581), nekretninama (544), stručnim i naučnim delatnostima (2.762), administrativnim i pomoćnim uslužnim delatnostima (1.816), državnoj upravi (1.598), obrazovanju (6.349), zdravstvu (3.775), umetnosti, zabavi i rekreaciji (1.693) i ostalim uslužnim delatnostima (za 318 lica).
Od izbijanja svetske ekonomske krize, dok se smanjivao broj zaposlenih u proizvodnji (primarni i sekundarni sektor) i preduzetnika, rastao je broj penzionera i nezaposlenih, te su se pogoršale proporcije stanovništva u pogledu rada i izdržavanja.
Na primer, krajem 2008. godine na 100 zaposlenih imali smo 82 penzionera i 36 nezaposlena, a sada imamo 98 penzionera i 45 nezaposlena. Broj prvih se smanjivao a ovih drugih se povećavao utičući na kvarenje inače neodržive pozicije, a u razvijenom svetu kreiranja nepostojećih proporcija radnog, nezaposlenog i izdržavanog stanovništva.
Priložene su dve tabele, prvu čine brojevi stanovnika po izabranim grupama, a drugu relativan odnos izabranih grupa stanovništva u odnosu na 100 zaposlenih u primarnom i sekundarnom sektoru (u daljem tekstu u proizvodnji).
Podatke po oblastima treba tumačiti sa rezervom jer penzioneri nisu razvrstani po statističkim i upravnim oblastima kako to čini RZS sa zaposlenima i NSZ sa nezaposlenima. PIO ima i nerazvrstane pa sam penzionere raspodelio po oblastima u broju 1.608.723 od 1.690.587, te je 81.864 penzionera ostalo nelocirano (Kosovo i Metohija i nerazvrstani). U podatke za Beograd sam dodao penzionere razvrstane pod „Služba 1“, šta god da to značilo. Pošto je Beograd najbolji u relacijama zaposleni-penzioneri-nezaposleni 106.918 penzionera iz Službe 1 ne pogoršava značajno relacije za prestonicu.
Znači, bitni su odnosi veličina, uz otklon za eventualne netačnosti.
Srbija je na popisu imala 7.121 hiljada stanovnika (sada je verovatan broj oko 7.090 hiljada). U martu ove godine bilo je 1.730 hiljada zaposlenih, 1.690 hiljada penzionera uz 770 hiljada nezaposlenih. Ove tri kategorije stanovništva učestvovali su sa 59% u ukupnom stanovništvu. Do ukupnog broja dolazi se sa stanovništvom mlađim od 18. godine, neaktivnom armijom od 2 miliona punoletnih, poljoprivrednim domaćinstvima…
Cilj prikazivanja podataka je odnos broja zaposlenih u proizvodnji u odnosu na druge kategorije stanovništva. U proizvodnji je bilo zaposleno 474.964 lica, u preduzetničkom sektoru 391.264, u ostalim delatnostima zaposleno je 863.841 lice, broj penzionera iznosio je 1.690.587 a nezaposlenih je bilo 771.104 lica (podatak iz baze APR-a, ne znam da li se odnosi na mart, jun…).
Na sto zaposlenih u proizvodnji dolazi 82 u preduzetničkom sektoru, 182 u ostalim delatnostima, 162 nezaposlena i 356 penzionera. Jedan zaposlen u proizvodnji dolazi na 15 stanovnika, što znači da jedan radi u proizvodnoj delatnosti a 14 stanovnika pripada ostalim kategorijama stanovništva (maloletni, neaktivni i nabrojane grupe.
Da ovo dalje ilustrujemo 15 osoba u proseku ima 5 porodica. U pet porodica imamo jednog zaposlenog u proizvodnji, jednog u preduzetničkom sektoru, dva u ostalim delatnostima, 1,5 nezaposlena, 3,6 penzionera, dva maloletna lica, jednog poljoprivrednika i 3 neaktivna lica.
Na osnovu priloženih podataka može se doći do mnogobrojnih uvida. Na primer:
– U Vojvodini bez Novog Sada na 100 proizvodnih radnika ima 61 preduzetnika,120 ostalih zaposlenih, 262 penzionera i 150 nezaposlenih, a u Novom Sadu 103 preduzetnika i kod njih zaposlenih, 274 u ostalim delatnostima, 321 penzioner i 138 nezaposlenih. Znači, u Novom Sadu ima više svih drugih kategorija stanovnika u odnosu na proizvodne radnika, a u odnosu na ostatak Vojvodine, osim nezaposlenih;
– U Centralnoj Srbiji bez Beograda na 100 zaposlenih u proizvodnji ima 86 kod preduzetnika, 133 ostala zaposlena, 372 penzionera i 207 nezaposlenih, a u Beogradu 92 preduzetnika, 319 u ostalim sektorima, 356 penzionera i 93 nezaposlena. U odnosu na Centralnu Srbiju Beograd ima više preduzetnika i ostalih zaposlenih a manje penzionera i nezaposlenih.
– Na jednog zaposlenog u proizvodnji dolazi 7 zaposlenih u ostalim sektorima, penzionera i nezaposlenih, u proseku u Srbiji. Relacija je najmanja u Vojvodini bez Novog Sada (5,32), zatim u Centralnoj Srbiji (7,1), Novom Sadu (7,3) a najviše u Beogradu (7,7).
– Posmatrano po oblastima Srbije najviše zaposlenih u ostalim sektorima, penzionera i nezaposlenih imaju Jablanička (13,4 na jednog u proizvodinji), Niš grad (10,9), Raška (9,9) i Zaječarska oblast (9,3), a najmanje Južna Bačka bez Novog Sada (4,8), Srednje-banatska (4,9), Zapadno-bačka (5), Kolubarska (5,1) i Moravička (5,1) oblast.
– Broj preduzetnika u odnosu na zaposlene u proizvodnji najveći je u Novom Sadu (103), Beogradu (92), Centralnoj Srbiji (86) a najmanji u ostatku Vojvodine (61). Po oblastima najveći broj preduzetnika u odnosu na proizvodne zaposlene imaju Jablanička (177), Raška (127), Braničevska (121) i Pomoravska (115) oblast, a najmanji Srednje-banatska (33), Severno-banatska (42), Severno-bačka (43) i Borska (47) oblast.
– Na 100 zaposlenih u proizvodnji najviše zaposlenih u ostalim delatnostima imaju Beograd (319), Novi Sad (274) i Niš (262), a najmanje Kolubarska (95), Zlatiborska (99) i Podunavska (102) oblast.
– Na 100 zaposlenih u proizvodnji najviše ima penzionera u Jablaničkoj (625), Zaječarskoj (565) i Nišu (554), a najmanje u Južno-bačkoj bez Novog Sada (200), Srednje-banatskoj (258) i Pčinjskoj (265) oblasti.
– Broj nezaposlenih, u odnosu na zaposlene u proizvodnji kreće se u rasponu od 93 u Beogradu, 95 u Moravičkoj i 102 u Braničevskoj do 376 u Raškoj, 403 u Nišavskoj bez Niša, 526 u Jablaničkoj oblasti.
Interesantno bi bilo izvršiti niz dinamičkih istraživanja poput kretanja zaposlenosti u proizvodnji i zaposlenih u preduzetničkom sektoru i u ostalim sektorima, promene odnosa fonda zarada i fonda penzija po oblastima…
Skandalozni podaci.
„U proizvodnji je bilo zaposleno 474.964 lica, u preduzetničkom sektoru 391.264…“
Ako bi sad ovih 474.964 u proizvodnji razvrstali na drzavne i privatne firme, podaci bi tek onda postali dramaticni. Vecina te proizvodnje (struja, nafta, gas, kamen i silcno) iskljucivo naplacuje od domaceg stanovnistva ili rade za budzet. Primera radi, gomila zaposlenih u lokalnim putarskim preduzecima radi za budzet, apsoutno neefikasno i uz stravicne gubitke. Po nomenklaturi su te firme proizvodne, a sustinski je to rak rana ovog drustva.
Takodje, mnoge firme u preduzetnickom sektoru su osnovane samo da bi se uzimale pare iz budzeta i ako nova vlast uvede kontrolu, skoro sve ce se pogasiti.
Inace, Zdravkovicu jos jednom skidam kapu.
Hvala puno gosn. Mile
Na žalost, oljuštiti podatke od javnih preduzeća, neprivatizovanih… doći do samo privatnih konkurentnih proizvodnih…
Trebalo bi i preduzetničke umanjiti za one koji su isključivo zavisni od veza po opštinama i minstarstvima…
Ili, pomenuti primarni sektor, uzmimo sumarsku industriju, gde sve pociva na drzavnom monopolu i gde ogroman broj ljudi radi u JP Srbijasume. Pa dodajmo JP Srbija vode, pa dodajmo rudnike, koji su svi od red drzavni, pa ribarstvo koje je takodje dobrim delom drzavno ili placa ogromne takse drzavi… Pa sekundarni sektor – Majdanpek, Bor, Sartid, pa aktuelne 14. oktobar, Zupa, Zastava oruzje i slicni… Gomila firmi koja zaposljavaju ogroman broj radnika, a sve, manje-vise se placa iz budzeta.
I kad se sve sabere, mi zivimo u ljutom drzavnom socijalizmu, a deceniju slusamo medijske tirade raznih eksperata kako zivimo u najsurovijem liberalnom kapitalizmu na svetu.
Skoro sve sto donosi profit je u rukama drzave. Nekoliko fabrika je privatizovano, a sve ostalo je ostalo kao sto je i bilo. Zato u ovoj zemlji toliko i zavisi od izbora. Setimo se nekada u Italiji, vlade padale non-stop, a sve funkcionisalo, jer se poslodavac zna, kod nas izbori odredjuju poslodavca, otud je i logicno da sve stane oko izbora.